Όταν ένας αδελφός μας πετάει μια κουβέντα, κάνει έναν έλεγχο, μια παρατήρηση και νιώσεις μέσα σου ταραχή, αναστάτωση, στενοχώρια, πίεση, αδημονία, θυμό, γνώρισε το μέγεθος, το βάθος, το πλάτος, το μήκος του εγωισμού που έχεις μέσα σου.

Όταν ο άνθρωπος είναι ταπεινός, δέχεται τον λόγο, δέχεται τον έλεγχο, την παρατήρηση.

Να κάνουμε αγώνα κατά του εγωισμού οπλισμένοι με την προσευχή. Το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» να μην σταματά, ει δυνατόν νύχτα – μέρα.

Το σώμα όταν απουσιάζει η ψυχή, βρωμάει, σαπίζει, σκουλικιαζει. Όταν απουσιάζει η προσευχή από την ψυχή, η ψυχή υπομένει τα ίδια πράγματα.

Πάντα να έχουμε προ οφθαλμών μας πώς θα χτυπήσουμε αυτό το θηρίο που είναι μέσα μας, τον εγωισμό μας, και συνεχώς να προσευχόμεθα. Να ευωδιαζουμε τον ναό του Θεού που είναι το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου, με την προσευχή. «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 6, 20).

(†) Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτης