Οι πειρασμοί σε άλλους στέλνονται από τον Θεό για την εξάλειψη αμαρτημάτων που έχουν ήδη γίνει, σε άλλους για αμαρτήματα που τώρα γίνονται, και σε άλλους για να τους εμποδίσουν από αμαρτήματα που πρόκειται να γίνουν στο μέλλον. Εκτός βέβαια από εκείνους τους πειρασμούς που στέλνονται για να δοκιμαστεί κάποιος, όπως στην περίπτωση του Ιώβ.

Οι γιατροί που θεραπεύουν τα σώματα δεν δίνουν ένα και το αυτό φάρμακο σε όλους. Έτσι και ο Θεός που γιατρεύει τις ασθένειες των ψυχών, δεν γνωρίζει ένα μόνο τρόπο θεραπείας που να ταιριάζει σε όλες, αλλά δίνοντας στην κάθε ασθένεια το κατάλληλο φάρμακο (θλίψη), προξενεί τη θεραπεία.

Κάθε θλίψη καταλήγει σε χαρά, και κάθε κόπος σε ανάπαυση και κάθε ατιμία σε δόξα. Και γενικά, το τέλος όλων των θλίψεων για την αρετή είναι. Το να βρεθεί κανείς μαζί με τον Θεό και να μείνει με Αυτόν για πάντα και να απολαύσει την αιώνια ανάπαυση που δεν έχει πέρας.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής