Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος. Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει. Με ένα πλένει, με το άλλο λερώνει. Και τα δύο νερά ρέουν από το ίδιο στόμα.

Ο άνθρωπος μπορεί με το στόμα να παινεύει την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνει, μπορεί να δοξάζει τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρίζει, μπορεί να σηκώσει τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξει τον όρθιο, μπορεί να ενθαρρύνει, αλλά μπορεί και να αποδυναμώσει, μπορεί να οδηγήσει, αλλά μπορεί και να αποπλανήσει.

Στο βιβλίο του σοφού γιού του Σειράχ είναι γραμμένο: «Αν φυσήξεις ένα σπινθήρα, ανάβεις φωτιά, αν όμως φτύσεις πάνω στον σπινθήρα τον σβήνεις. Και τα δύο προέρχονται από το στόμα σου» (Σοφ. Σειρ. 28, 12).

Η Μαρία, αδελφή του Μωυσή, έψελνε δοξολογία στον Θεό όταν έσωσε τον λαό Του και βύθισε τον Φαραώ λέγοντας: «Ἄσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται» (Εξ. 15, 21). Η ίδια Μαρία αργότερα αυθαδίαζε εναντίον του αδελφού της Μωυσή. Γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τον Θεό, και έγινε λεπρή. Βλέπετε, πώς από ένα στόμα βγαίνει και το καλό και το κακό;

Γι’ αυτό, χριστιανέ, να είσαι συνεπής στο καλό. Και όταν βλέπεις τον δίκαιο, μην σβήνεις με το φτύσιμο τη δικαιοσύνη του, αλλά φύσα και αναζωπύρωσε τη θεϊκή σπίθα μέσα του, ώστε να είναι όσο περισσότερο γίνεται φωτεινότερη.

Και όταν βλέπεις ότι ο αμαρτωλός μετανοεί, μην αναφέρεις τις αμαρτίες για τις οποίες μετανόησε. Εκείνο που αυτός πετά από πάνω του, τα κουρέλια της αμαρτίας, μην τα πετάς πάλι πάνω του, διότι ἡ αμαρτία του θα πέσει πάνω σου και θα δικαστείς σαν να την έκανες εσύ και όχι αυτός. Μην λερώνεις εκείνον που άρχισε να πλένεται, αλλά βοήθησέ τον να πλυθεί. Μην φοβερίζεις εκείνον που κατευθύνθηκε στον δρόμο της αρετής, αλλά ενθάρρυνέ τον. Αφού σύμφωνα με αυτά πού βγαίνουν από το στόμα σου σ’ αυτόν τον κόσμο, θα δικαστείς στη φοβερή δίκη του Θεού.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς