Στή θεία Λειτουργία, μετά τόν Τρισάγιο Ὕμνο, ἀκοῦμε δύο ἀναγνώσματα – περικοπές ἀπό τά βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τό πρῶτο εἶναι ἀπό τίς ἐπιστολές τῶν ἀποστόλων· τό δεύτερο ἀπό τά Εὐαγγέλια.
Μέ τά ἀναγνώσματα αὐτά:
Μαθαίνομε γιά τό ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός, ἔγινε ἄνθρωπος.
Ἀκοῦμε τόν Χριστό νά μᾶς προσκαλεῖ στή βασιλεία Του.
«Βλέπουμε» μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας τά θαύματά Του.
Ἔτσι καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαῖα εἶναι τά λόγια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: «Ναί, ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα! Ναί, ἔκαμε μιά σάρκα ἀνθρώπινη, σκηνή Του! Καί ἔτσι ἐμεῖς (χάρις στήν ὁρατή σέ μᾶς σάρκα Του) εἴδαμε τή Δόξα Του, πού εἶναι ἡ Δόξα πού δίνει ὁ Πατέρας στόν Μονογενῆ Του. Ναί, ὁ Λόγος ἦλθε ἀνάμεσά μας πλήρης ἀπό χάρη καί ἀλήθεια» (Ἰω. 1, 14).
Γι’ αὐτό, λοιπόν, στήν εὐχή πού προηγεῖται τῶν ἀναγνωσμάτων, ὁ ἱερέας παρακαλεῖ τόν Χριστό: «Δῶσε, φιλάνθρωπε Κύριε, νά λάμψει στίς καρδιές μας τό ἄκτιστο φῶς σου πού βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά σέ ἀναγνωρίζει καί νά σέ ὁμολογεῖ Θεό του καί ἄνοιξε τά μάτια τοῦ μυαλοῦ μας νά κατανοήσουμε τά λόγια τοῦ εὐαγγελίου σου».
Συνεπῶς, μιλᾶμε γιά Φῶς πνευματικό πού διαλύει τό πνευματικό σκοτάδι πού εἶναι ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ καί τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά «δοῦμε» τόν Θεό καί νά τόν πλησιάσουμε.
Πρακτικά, τώρα, πῶς «φωτιζόμαστε»; Μᾶς τό λέει ἡ συνέχεια τῆς εὐχῆς: «Βάλε μέσα μας καί τήν ἀγάπη τῶν ἁγίων ἐντολῶν σου ὥστε νά καταπατήσουμε κάθε σαρκική ἐπιθυμία καί νά ζήσουμε ζωή πνευματική, σκεπτόμενοι καί πράττοντες μόνο ἐκεῖνα πού εἶναι εὐάρεστα σέ Σένα. Γιατί Σύ εἶσαι ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας».
Ἄρα, ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία γιά τήν ἐν Χριστῷ πορεία καί προκοπή μας. Ἡ μελέτη αὐτή πρέπει νά γίνεται κατά τό δυνατόν περισσότερο καί καλύτερα, κάθε ἡμέρα. Καί νά μήν ἀρκεῖται ὁ Χριστιανός στα, σχετικά μικρά, ἀναγνώσματα τῆς Λειτουργίας τῶν Κυριακῶν καί τῶν μεγάλων ἑορτῶν. Οἱ ἅγιοι ἀποστήθιζαν, μάθαιναν ἀπ’ ἔξω ὁλόκληρα βιβλία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐνῶ πολλοί ἀπό αὐτούς ἐγνώριζαν ἀπ᾿ ἔξω ὁλόκληρη τήν Ἁγία Γραφή!
Μέ τό φῶς τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν – ὁδηγιῶν μαθαίνομε νά διακρίνουμε τό καλό ἀπό τό κακό, τήν ἀρετή ἀπό τήν ἁμαρτία. Εἶναι ἡ ἐφαρμογή αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν ἐντολῶν στήν ζωή μας πού μᾶς πλησιάζει στόν Χριστό καί μᾶς ἑτοιμάζει γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί Του μέ τή θεία Κοινωνία.
† Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδης
