Ἄν δέν βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς ἀγάπης, εἰρήνης, χαρᾶς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, ἁπλότητας, εἰλικρίνειας, πίστης, ὑπομονῆς, τότε ὅλη ἡ ἐργασία μας πάει στά χαμένα, παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος.

Ἡ ἐργασία γίνεται γιά νά ἔχουμε κάποτε συγκομιδή. Ἡ συγκομιδή ὅμως εἶναι τοῦ Κυρίου. Συνεπῶς πρόσεχε ἄγρυπνα τόν ἑαυτό σου καί γίνε συνετός.

Ἄν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι εὐερέθιστος καί ἀνυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιό χαλαρός στίς ἀπαιτήσεις σου.

Νιώθεις ὅτι ὑποβλέπεις εὔκολα τούς ἄλλους καί τούς μαλώνεις ἤ τούς κάνεις μέ τό παραμικρό ὑποδείξεις; Νά ξέρεις πώς βρίσκεσαι σέ λάθος δρόμο.

Ὅποιος ἀπαρνεῖται τόν ἑαυτό του δέν ἔχει λόγους νά μαλώνει ἐγωϊστικά τούς ἄλλους. Ἔχεις ἴσως τήν ἐντύπωση ὅτι σέ ἐνοχλοῦν οἱ ἄλλοι ἤ οἱ ἐξωτερικές περιστάσεις; Δέν ἔχεις καταλάβει τότε σωστά τή δουλειά σου.

Κάτι πού φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι εἶναι ἐνοχλητικό εἶναι στήν πραγματικότητα μία εὐκαιρία γιά τήν ἐξάσκηση τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀνοχῆς καί τῆς ὑπακοῆς.

Ὁ ταπεινός ποτέ δέν ἐνοχλεῖται. Μπορεῖ ἴσως μόνο νά ἐνοχλεῖ τούς ἄλλους. Γι’ αὐτό παραμέριζε καί ἐξαφάνιζε τόν ἑαυτό σου. «Εἴσελθε εἰς τό ταμεῖον σου» καί κλεῖσε τή θύραν σου. Κι ὅταν ἀκόμα εἶσαι ὑποχρεωμένος νά ζεῖς μέσα σέ μεγάλη καί θορυβώδη συντροφιά.

Καί ἄν αὐτό σοῦ φαίνεται βαρύ, ἀπό καιρό σέ καιρό βγές ἔξω, ὁπουδήποτε, ἀρκεῖ νά εἶσαι μονάχος καί φώναξε μέ ὅλη σου τήν ψυχή καί ζήτησε τή βοήθεια τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος θά εἰσακούσει τή δέησή σου.

Νά εἶσαι, στό φρόνημά σου, σάν μία ρόδα, συμβουλεύει ὁ στάρετς Ἀμβρόσιος. Ὅσο λιγότερο ἀκουμπάει στή γῆ ἡ ρόδα τόσο πιό γρήγορα γυρίζει καί τρέχει πρός τά ἐμπρός. Μήν σκέφτεσαι, μήν μιλᾶς καί μήν προσκολλᾶσαι στά γήινα πράγματα, περιορίσου μόνο στά πιό ἀναγκαῖα. Ὁ ἴδιος πνευματικός ὑπενθυμίζει, ἀπό τήν ἄλλη, ὅτι ρόδα πού βρίσκεται ἐντελῶς στόν ἀέρα δέν μπορεῖ νά γυρίσει, οὔτε νά κινήσει τό ὄχημα πρός τά ἐμπρός. 

Τίτο Κολλιάντερ