Το να προσεύχεται κανείς και να αφοσιώνεται στο έργο της προσευχής είναι αγώνισμα. Πρόκειται για έναν κοπιώδη αγώνα. Ό αγωνιζόμενος στο άθλημα της προσευχής χριστιανός έχει να αντιμετωπίσει ένα πλήθος εμποδίων τα όποια ορθώνονται εμπρός του εξαιτίας του αόρατου πολέμου του διαβόλου, αλλά κι εξαιτίας της αμαρτωλότητάς του.
Τα εμπόδια αυτά είναι τα εξής:
α) η φυσική οκνηρία. Πρόκειται για την κούραση και τον κόπο της καθημερινής μας ζωής. Συντετριμμένος ο άνθρωπος από την καθημερινή βιοπάλη, αδυνατεί να αφιερώσει χρόνο για να προσευχηθεί.
β) η έλλειψη συγκέντρωσης. Ο νους αποσπάται κατά την ώρα της προσευχής σε βιοτικές μέριμνες, σε συμβάντα της ημέρας που πέρασε ή ταξιδεύει στο μέλλον σχεδιάζοντάς το. Έτσι η ώρα της προσευχής γίνεται μία τυπική επανάληψη κάποιων αναγνωσμάτων, χωρίς νόημα και αξία.
γ) η προσευχή ως τυπική συνήθεια. Πολλοί προσεύχονται για να προσεύχονται, δίχως συναίσθηση, δίχως να αντιλαμβάνονται το γιατί και πώς προσεύχονται.
δ) η εγωιστική προσευχή που περιορίζεται στο «εγώ». Πολλοί συνηθίζουν να προσεύχονται εντελώς ατομικιστικά, ζητώντας από τον Θεό να τους προφυλάσσει από κάθε κακό, υπονοώντας ότι το κακό ας βρει τούς άλλους. Άλλοι πάλι ζητούν από τον Θεό χρήματα, περιουσίες, επαγγελματική καταξίωση, έχοντας την εντύπωση πως ο Θεός δεν γνωρίζει το τι είναι καλό για την ψυχή τους, ή αντιλαμβανόμενοι την προσευχή σαν μία ανταποδοτική σχέση.
ε) η αντιμετώπιση της προσευχής ως υποχρέωση. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρούμε την προσευχή υποχρέωση. Αντιθέτως, πρόκειται για δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο.
στ) η οίηση και η υπερηφάνεια κατά την προσευχή. Πρόκειται για τον φαρισαϊκό τρόπο προσευχής με μεγαλαυχίες και ηχηρές κουβέντες προς εντυπωσιασμό του εαυτού μας, αλλά και όλων των άλλων που μας ακούν και μας βλέπουν.
ζ) οι ρυπαρές σκέψεις κατά την προσευχή και οι λογισμοί. Εδώ πρόκειται καθαρά για μεθοδεύσεις και διαβολικούς μηχανισμούς. Την ώρα της προσευχής στο μυαλό μας περνούν ακάθαρτοι λογισμοί για εμάς, τον συνάνθρωπο, ακόμα και τους άγιους μας. Είναι ο αόρατος πόλεμος. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Μόλις η μολυσμένη σκέψη γίνει αντιληπτή από το νου μας, πρέπει αμέσως με τη βοήθεια του Θεού να τη διώξουμε.
