Οἱ πιστοί πρέπει νά τονώνονται κάθε λίγο. Εἶναι τόσο ἀνθρώπινο νά δεχώμαστε συχνά ἐπαναλαμβανόμενα κάποια λόγια ἐνισχυτικά γιά τήν πίστη μας καί τήν ἐμμονή μας στόν Κύριο.

Ὑπομονή ἐδῶ σημαίνει ἐγκαρτέρηση, ἀντοχή, ἀκλόνητη προσμονή τοῦ Χριστοῦ μέ τό βλέμμα στραμμένο στήν οὐράνια πατρίδα. Αὐτό ἒκαναν διά μέσου τῶν αἰώνων ὃλοι οἱ ἃγιοι, μάρτυρες καί μή.

Ἡ ὑπομονή, ὃμως, αὐτή δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τήν πίστη στόν Χριστό. Ὃσο πιό πολύ πιστεύει κανένας στόν Χριστό, τόσο πιό πολύ ἐνισχύεται στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Καί ὃσο κανείς ἐφαρμόζει πιό πολύ καί πιστά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τόσο πιό πολύ αὐξάνει σέ ἀντοχή καί ἀνθεκτικότητα ἒναντι τῶν ἐξωτερικῶν θλίψεων καί πειρασμῶν, ἒναντι τῶν συκοφαντιῶν, τῶν ἀδικιῶν, τῶν διωγμῶν καί τῶν ποικίλων ἂλλων λυπηρῶν εἲτε ἀπό ἀνθρώπους προέρχονται εἲτε ἀπό τόν πονηρό καί τά ὂργανά του.

Οἱ πιστοί δέν ἒχουν ἂλλα διαπιστευτήρια νά παρουσιάσουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐκτός ἀπό τίς ἃγιες πράξεις καί τά ἒργα τῆς ἀρετῆς στόν κόσμο ἐτοῦτον. Ἀλλά καί ὁ Θεός αὐτά τά διαπιστευτήρια περιμένει, γιατί αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού ἀποδέχεται. Ὃ,τι ἂλλο ἀποκτήσει ὁ ἂνθρωπος στή γῆ, ἀκόμη καί λεγόμενα πνευματικά ἀγαθά, ὃπως εἶναι ἡ κοσμική σοφία καί ὃ,τι σχετικό, ὃλα αὐτά μένουν ἐδῶ, δέν ἀκολουθοῦν τόν ἂνθρωπο ἐκεῖ. Οἱ ἀρετές, ὃμως, καί κάθε καλή καί ἃγια πράξη καί κάθε ἒργο θεάρεστο ὂχι μόνο θά ἀναγνωρισθῆ ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί θά ἀνταμειφθῆ πλούσια.

(†) π. Εὐσέβιος Βίττης