Σύμβολο ελεύθερου ανθρώπου που παύει να είναι δούλος στη σκλαβιά των παθών. O Billy Bo βρήκε το δικαίωμα στη μετάνοια! Αυτό το σωτήριο δικαίωμα είχε ζητήσει ταπεινά ο Βασίλης Κουρκουμέλης, ο γνωστός σχεδιαστής μόδας «Billy Bo» που έφυγε από τη ζωή το 1987 σε ηλικία 33 ετών μετά τη μάχη του με το AIDS.

Ο πατήρ Γεώργιος Σχοινάς μέσα από μια πρόσφατη ομιλία του, έφερε στο φως αυτή τη συγκλονιστική ιστορία, μιας τέλειας μεταστροφής προς την πνευματική αναγέννηση.

Όπως λέει πολύ εύστοχα ο πατήρ Γεώργιος: «Ο Βασίλης αν και έζησε μια ζωή παραδομένη στα πάθη και την κοσμική ζωή, όταν τον επισκέφθηκε η αρρώστια εκείνος ‘’άκουσε το καμπανάκι’’ και στράφηκε προς τον Θεό με όλη του την καρδιά. Θυμήθηκε το πολύτιμο δικαίωμα της μετάνοιας και το ‘’ενεργοποίησε’’, φτάνοντας να το μετατρέψει σε πνευματική νίκη και δικαίωση.

Μετανόησε, εξομολογήθηκε, ακολούθησε ταπεινά τον κανόνα του, άρχισε να κοινωνά, να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται. Μέσα σε λίγο καιρό, το καλώς χρησιμοποιημένο δικαίωμα της μετάνοιας τον οδήγησε να διδαχθεί όλα τα δικαιώματα του Θεού και να τα ακολουθήσει για τη σωτηρία της ψυχής του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Βασίλης μετέβαλε την αρρώστια του σε ‘’αμόνι’’ όπου επάνω του σφυρηλατήθηκε ο νέος άνθρωπος, ένας αληθινός κοινωνός θείας χάριτος.

Στο τέλος, ο Βασίλης όχι μόνο άφησε ‘’έτη φωτός’’ πίσω, πολλούς ‘’καθώς πρέπει’’ φαρισαίους, άλλα πριν πεθάνει αξιώθηκε να δει την ίδια την Παναγία! Και μάλιστα η Θεοτόκος τον ειδοποίησε για τη μέρα που θα άφηνε την τελευταία του πνοή, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο πνευματικός του Βασίλη!

Αυτή είναι η άφταστη δύναμη της μετάνοιας, που μπορεί να μεταβάλει τον άνθρωπο σε ‘’διαμάντι’’, μέσα σε λίγα ταπεινά βήματα. Να, λοιπόν, ποιο είναι το ύψιστο δικαίωμα, ποιο είναι το μεγάλο δώρο προς τον άνθρωπο που δεν του δίνουμε σημασία, γιατί μας τυφλώνουν οι ‘’χάντρες’’ και τα ‘’καθρεφτάκια’’ των δικαιωμάτων της σάρκας, της καλοπέρασης, της πλεονεξίας. Ψευτοδικαιώματα, που όχι μονάχα ελευθερία δεν χαρίζουν, άλλα το αντίθετο. Γίνονται θηλιές στο σώμα και την ψυχή που μας κρατούν δεμένους χειροπόδαρα στο ξέφρενο άρμα μιας ‘’περήφανης’’ ματαιότητας, που τρέχει ιλιγγιωδώς προς τον γκρεμό.

Δόξα Σοι Κύριε δόξα Σοι!».