Έλεγε ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης: «Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κ.λπ. που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους.

Οι προσευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που τους δίνει ο Θεός να βοηθηθούν, μέχρι να γίνει η τελική Κρίση. Μετά τη Δίκη δεν θα υπάρχει πλέον δυνατότητα άλλης βοήθειας.

Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στον διάβολο να πει: ‘’Πώς τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε;’’. Όταν όμως εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες».