Ο άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης, γεννήθηκε στο χωριό Σηρικάρι των Χανίων το 1890 μ.Χ.. Οι γονείς του πέθαναν και τον άφησαν ορφανό.

Σε ηλικία δεκαέξι ετών εμφάνισε τα σημάδια της νόσου. Για να αποφύγει τον εγκλεισμό του έφυγε στην Αλεξάνδρεια. Όμως τα σημάδια γίνονταν εμφανή και με τη μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στο λεπροκομείο της Χίου, όπου ιερέας ήταν ο μετέπειτα άγιος Άνθιμος. Ήταν το 1914 μ.Χ. και σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών.

Μέσα σε δύο χρόνια ο άγιος Άνθιμος τον έκανε μοναχό με το όνομα «Νικηφόρος».

Το 1957 μ.Χ. έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους ασθενείς μαζί με τον άγιο Νικηφόρο τους έστειλαν στον αντιλεπρικό Σταθμό αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο άγιος Νικηφόρος ήταν περίπου εξήντα ετών.

Στον αντιλεπρικό σταθμό ζούσε ο μετέπειτα Άγιος Ευμένιος, ο οποίος είχε προσβληθεί και αυτός από τη νόσο του Χάνσεν.

Σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος.

Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν.