Μια μέρα ο διάβολος εμφανίστηκε σε τρείς μοναχούς και ρώτησε τον καθένα ξεχωριστά τι θα άλλαζαν από το παρελθόν.

– Αν σου έδινα τη δύναμη να αλλάξεις κάτι στο παρελθόν σου, τι θα άλλαζες;

Ο πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα με μεγάλο αποστολικό ζήλο:

-Δεν θα σου επέτρεπα να αφήσεις τον Αδάμ και την Εύα να πέσουν στην αμαρτία, για να μην απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από Τον Θεό.

Ο δεύτερος μοναχός, πού είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε:

– Θα σε εμπόδιζα να απομακρυνθείς από Τον Θεό που θα σε καταδίκαζε για πάντα.

Ο τρίτος μοναχός ήταν ο πιο απλός από τούς τρεις. Αντί να απαντήσει στον διάβολο, έπεσε στα γόνατα, σταυρώθηκε και προσευχήθηκε:

– Κύριε, λύτρωσέ με από τον πειρασμό του τι θα μπορούσε να ήταν και τι δεν ήταν.

Τότε ο διάβολος έβγαλε μια διαπεραστική κραυγή και στριφογυρίζοντας από τον πόνο εξαφανίστηκε.

Έκπληκτοι οι άλλοι δύο ρώτησαν τον αδερφό τους:

– Αδελφέ, γιατί απάντησες έτσι;

Ο μοναχός εξήγησε:

– Καταρχάς, δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε διάλογο με τον εχθρό.  Δεύτερον. Κανείς στον κόσμο δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει το παρελθόν. Τρίτον. Ο διάβολος δεν ενδιαφέρεται καθόλου να μας βοηθήσει, αλλά να μας φυλακίσει στο παρελθόν για να παραμελήσουμε το παρόν.

Γιατί; Γιατί το παρόν είναι η μόνη στιγμή που μπορούμε με τη χάρη Του Θεού να συνεργαστούμε μαζί Του. Η στρατηγική του διαβόλου, αυτή που φυλακίζει περισσότερο τους ανθρώπους και τους εμποδίζει να ζήσουν το παρόν σε ενότητα με Τον Θεό, είναι αυτή που «θα μπορούσε να είχε συμβεί και δεν έγινε».

Ας αφήσουμε το παρελθόν στα χέρια του ελέους του Θεού και ας αφήσουμε το μέλλον στα χέρια της Πρόνοιάς Του. Το παρόν είναι στα χέρια μας μαζί με το χέρι Του Θεού.