-Πάτερ Κλεόπα, εδώ καθημερινά καταφθάνουν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο για να σας δουν. Ποιες είναι οι εμπειρίες κι οι εντυπώσεις σας;

-Το ότι εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μέσα μας μπερδέψει τα πράγματα. Αν και είμαστε βαπτισμένοι, ωστόσο συχνά δεν ξέρουμε τί πιστεύουμε. Με πόνο και θλίψη βλέπω καθημερινά ότι εμείς οι άνθρωποι
έχουμε φτιάξει για τον Θεό μια εικόνα περίεργη και απαράδεκτη. Μια εικόνα που δεν συμβιβάζεται με τα Ευαγγέλια και τα βιβλία τα ιερά, που τον Θεό τον προσδιορίζουν σαν άβυσσο ευσπλαχνίας και αγάπης.

Σχεδόν το 99% όσων έρχονται εδώ φαντάζονται τον Θεό σαν ένα ανώτερο Ον που επιφυλάσσει στον άνθρωπο μόνο θυμούς, οργές και ποινές, αλλά σπάνια καλοσύνες. Εγώ δεν είμαι γιατρός, αλλά τσοπάνος, πιστεύω όμως πως η αιτία του καρκίνου εκεί βρίσκεται. Στη λανθασμένη εικόνα που ο άνθρωπος έφτιαξε μέσα του για τον Θεό.

-Δηλαδή, αν εμείς οι άνθρωποι μετασχηματίσουμε την αντίληψη που έχουμε σήμερα για τον Θεό, αν αλλάξουμε την εικόνα που φτιάξαμε μέσα μας για τον Δημιουργό, τότε βρέθηκε το φάρμακο και θεραπεύτηκε ο καρκίνος;

-Ναι! Τον καρκίνο δημιουργούν οι τύψεις, τα άγχη και οι φοβίες, οι ανησυχίες και οι αποστασίες, οι αμφιβολίες, οι θλίψεις και οι στενοχώριες. Ο καρκίνος μπήκε στον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν άφησε μέσα του χώρο για να μπει ο Θεός. Αν νοιώσεις μέσα στις φλέβες σου τον Θεό, τότε ηρέμησες. Αυτό είναι το φάρμακο του καρκίνου.

-Πώς, όμως, να ηρεμήσει ένας που ζει συνεχώς μέσα στις πτώσεις; Πώς να νοιώσει μέσα στις φλέβες του τον Θεό ένας, λ.χ., που ζει με μοιχείες, πορνείες κι εγκλήματα;

-Είναι απλό. Αρκεί να πιστέψει πως είναι πλασμένος από τον Θεό με αγάπη και ότι ο Θεός έχει για τον καθένα μας ένα σχέδιο. Άραγε ποιος ξέρει τι σχέση να έχουν οι ανθρώπινες πτώσεις μ’ αυτό το σχέδιο του Θεού… Άλλωστε, μην ξεχνάμε, όλοι μας είμαστε παραβάτες και εγκληματίες, αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να τηρεί στα αλήθεια τους όρους του Νόμου. Αν ο πόρνος, ο μοιχός, ο εγκληματίας πιστέψει και πει στον Θεό: «Θεέ μου, συ μ’ έφτιαξες μ’ ένα τόσο φτηνό υλικό. Κάνε με τούτο να το χωνέψω», το πρόβλημα λύθηκε. Ο άνθρωπος ο αμαρτωλός θα συνειδητοποιήσει ότι είναι πάροικος πάνω στη γη και ότι γι’ αλλού είναι ο προορισμός του. Το άσχημο είναι ότι δεν μάθαμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας έτσι, όπως ακριβώς είναι και το χειρότερο ότι δε συνηθίσαμε αυτό τον αμαρτωλό εαυτό να τον διατηρούμε σε επαφή με τον Ουρανό. Γι’ αυτό ο καρκίνος θερίζει.

-Και όταν ο καρκίνος θεραπευτεί, τότε ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μας;

-Να δούμε και να συνειδητοποιήσουμε τα θαύματα του Θεού. Ποιο είναι το μεγαλύτερο απ’ αυτά; Η υπομονή του Θεού με εμάς τους ανθρώπους.

-Υπάρχουν σήμερα άγιοι μέσα στον κόσμο;

-Πάρα πολλοί. Ο Θεός τους γνωρίζει. Αν δεν υπήρχαν, ο κόσμος μας θα είχε πάψει να ζει. Το λέει καθαρά ο άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος: «Όταν λείψουν από τον, κόσμο οι Άγιοι, θα εκλείψει κι ο κόσμος».

-Πιο παλιά ζούσατε εντελώς μόνος, χωρίς τους ανθρώπους;

-Αυτό δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να ζούσα στην έρημο, όμως ο κόσμος και οι άνθρωποι ζούσανε μέσα μου.

-Εννοώ ότι για πολλά χρόνια δεν συναντηθήκατε με ανθρώπους.

-Ναι. Δέκα χρόνια δεν είδα ούτε μια φορά άνθρωπο. Ζούσα ψηλά στο βουνό. Έτρωγα χόρτα και μέλι. Ένας γέρος, που ήξερε πως ζούσα εκεί, έφερνε και μου άφηνε κάθε δύο μήνες λάδι, ψωμί και αυγά, όμως ποτέ δεν έτυχε να τον δω.

-Τώρα, οι άνθρωποι έρχονται απ’ όλο τον κόσμο για να σας δουν.

-Δεν φταίω εγώ. Το κακό το έχει κάνει ο Αντώνιος, ο επίσκοπος του Μπονζάου και ο αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Ανανίας, που με είχαν πνευματικό.

-Είναι αλήθεια ότι γράφετε κιόλας;

-Γράφω για τα θαυμάσια του Θεού, που τα βλέπω καθημερινά μέσα στη φύση και στον κόσμο. Γράφω και τον «Ακάθιστο» του αγίου Ανδρέα. Πριν δυο χρόνια έγραψα τον «Ακάθιστο των Ρουμάνων Αγίων» πού έζησαν στην περιοχή της Ντομπρότζια τον τρίτο και τέταρτο αιώνα, όταν ήσαν στη Ρώμη ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιλιανός. Οι άγιοι αυτοί ήταν οι Άταλος, Ζωτικός, Φίλιππος και Καμάσης. Ήταν Έλληνες στρατιώτες που έμειναν εδώ στη Ρουμανία και αγίασαν.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ορθοδοξία στη χώρα του Τσαουσέσκου» του Τ. Μιχαλά

Πηγή: xfd.gr