Έλεγαν περί του αββά Σισώη, ότι, όταν επρόκειτο να πεθάνει, και ενώ ευρίσκονταν οι πατέρες της σκήτης γύρω του, έλαμψε το πρόσωπό του όπως ο ήλιος και είπε στους παρευρισκομένους ότι: «Ο Άγιος Αντώνιος ήλθε».

Και μετά από λίγο είπε: «Nα ο χορός [=ομάδα] των Προφητών ήλθε».

Και πάλιν το πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο και είπε: «Nα ο χορός των Αποστόλων ήλθε». Και διπλασιάστηκε ο φωτισμός του προσώπου του και άρχισε να ομιλεί με κάποιους.

Τότε τον ρώτησαν οι πατέρες: «Mε ποιόν ομιλείς, πάτερ;». Και αυτός τους απάντησε: «Με τους Αγγέλους που ήλθαν να παραλάβουν την ψυχή μου και τους παρακαλώ να με αφήσουν λίγο για να μετανοήσω».

Και λέγουν προς αυτόν οι πατέρες: «Δεν έχεις ανάγκη μετανοίας, πάτερ».

Και τους απάντησε ο αββάς Σισώης: «Αλήθεια σας λέγω ότι δεν έχω βάλει ακόμη αρχή!».

Και γνώριζαν πάντες ότι ήταν τέλειος. Και πάλι ξαφνικά έγινε το πρόσωπό του ολόλαμπρο και φοβήθηκαν όλοι, που ήσαν κοντά του, και είπε προς αυτούς: «Βλέπετε ο Κύριος ήλθε και λέγει, φέρετέ μου το σκεύος της ερήμου».

Και αμέσως παρέδωσε ο Γέρων το πνεύμα και γέμισε όλο το κελλί του από άρρητη ευωδία.