Ήταν μια φορά ένας μοναχός και κάθε φορά που έμπαινε στην Εκκλησία και έβλεπε τον Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα, ζητούσε επίμονα από τον Κύριο να μπορέσει να πάρει τη θέση του στον Σταυρό, επειδή ήθελε να αισθανθεί πλήρως τη θέση του Χριστού.

Μια μέρα ο Εσταυρωμένος δέχτηκε, αλλά με έναν όρο. Του είπε ο Χριστός: «Θα ανέβεις στον Σταυρό, αλλά δεν θα μιλήσεις σε κανέναν!».

Ο μοναχός, συνηθισμένος στην αυστηρότητα και την τήρηση της σιωπής, υποσχέθηκε αμέσως ότι θα υπακούσει. Στη συνέχεια ο Χριστός κατέβηκε από τον Σταυρό που βρισκόταν στην εκκλησία και αντ’ αυτού ανέβηκε ο μοναχός.

Κάποια στιγμή, ένας πλούσιος μπήκε να προσευχηθεί και ενώ προσευχόταν, του γλίστρησε το πορτοφόλι με τα χρήματα. Σηκώθηκε να φύγει και ο μοναχός που είδε τι συνέβη ήθελε να του πει ότι του έπεσε το πορτοφόλι, αλλά είχε υποσχεθεί να σιωπήσει και έτσι έμεινε σιωπηλός.

Αμέσως μετά μπήκε ένας φτωχός, άρχισε να προσεύχεται, το βλέμμα του έπεσε αμέσως σε εκείνο το πορτοφόλι με τα χρήματα, κοίταξε τριγύρω πως δεν υπήρχε κανείς να τον δει, το πήρε, το έβαλε στην τσέπη του και έφυγε τρέχοντας. Ο μοναχός ήθελε να του πει ότι δεν έπρεπε να το πάρει, γιατί δεν ήταν δικό του, αλλά είχε υποσχεθεί να σιωπήσει και έτσι έμεινε σιωπηλός.

Τότε ένας νεαρός άνδρας μπήκε και γονάτισε ευσεβώς και προσευχήθηκε στον Χριστό ζητώντας βοήθεια και προστασία, γιατί επρόκειτο να σαλπάρει σε μέρη μακρινά.

Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο πλούσιος με τους χωροφύλακες λέγοντας ότι του έπεσε το πορτοφόλι με τα χρήματα στην εκκλησία. Ο μοναδικός στο σημείο ήταν εκείνος ο νεαρός, τον έπιασαν οι χωροφύλακες και τον συνέλαβαν. Εκείνη τη στιγμή ο μοναχός δεν μπορούσε άλλο να σιωπήσει και φώναξε: «Είναι αθώος».

Ο ομιλών Εσταυρωμένος έσωσε αυτόν τον νεαρό από τη φυλακή, γιατί χάρη σε αυτή τη φωνή έκαναν καλύτερα τις έρευνες, άφησαν τον νεαρό, ο οποίος επιβιβάστηκε για το ταξίδι του, και συνέλαβαν τον φτωχό που είχε πάρει τα χρήματα και το πορτοφόλι και επέστρεψαν τα χρήματα στον πλούσιο.

Το βράδυ ο Χριστός επέστρεψε και επέπληξε αυστηρά τον μοναχό:

«Αυτό που έκανες πραγματικά δεν είναι καλό!».

«Μα πώς, Κύριε;».

«Σου είπα να σωπάσεις».

«Ναι αλλά έβαλα τα πράγματα στη θέση τους. Έσωσα έναν αθώο!».

Τότε ο Κύριος είπε:

«Όχι! τα έκανες όλα λάθος. Η δέσμευσή σου ήταν να παραμείνεις σιωπηλός. Μου το υποσχέθηκες. Αντίθετα, μιλώντας, μου κατέστρεψες το σχέδιο. Γιατί αυτός ο πλούσιος ήταν έτοιμος να κάνει μια κακή πράξη με αυτά τα χρήματα και τον έκανα να τα χάσει. Εκείνος ο καημένος ο φτωχός τα χρειαζόταν τα χρήματα και τον έβαλα να τα βρει. Αυτός ο νεαρός ναυτικός πνίγηκε στη θάλασσα αν και μου είχε ζητήσει βοήθεια. Αν είχε πάει φυλακή, έστω για μια μέρα, θα είχε χάσει το πλοίο και δεν θα πέθαινε. Τα χάλασες όλα, δεν είσαι ικανός να μπεις στη θέση μου, αγαπητέ καλόγερε! Ακόμα κι αν είσαι μοναχός και θεωρείς τον εαυτό σου ανυψωμένο πνευματικά, η πρόνοιά Μου καθοδηγεί τα πράγματα καλύτερα από εσένα, ακόμα και όταν φαίνονται ότι πάνε στραβά».

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι το εξής. Συχνά θέλουμε απαντήσεις από τον Θεό και δυσανασχετούμε που δεν μας μιλάει. Μπορεί να μην μιλάει, αλλά λειτουργεί πάντα σύμφωνα με το προσωπικό μας όφελος. Ας τον ευχαριστήσουμε, λοιπόν, γιατί έτσι και αλλιώς μας βοηθάει.