Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τους ποδοπατούνε τον Χριστό.

Λένε πολλοί γι’ αυτούς:

– Ξέρεις τι καλός άνθρωπος είναι; Πολύ καλός άνθρωπος!

– Βρε με την Εκκλησία έχει οργανική σχέση; Έχει πνευματικό; Εξομολογείται; Κοινωνεί; Νηστεύει; Εγκρατεύεται;

– Είναι καλός! Είναι καλός!

– Δεν πάει να έχει όλες τις καλοσύνες του κόσμου, αν δεν έχει αυτά, τίποτα δεν έχει.

Να ξέρετε, ότι οι καλοί άνθρωποι πάνε στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση! Και ποιοι πάνε στον Παράδεισο; Οι πραγματικοί Χριστιανοί! Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε να κάνει πολίτες της βασιλείας των Ουρανών. Να τους πολιτογράψει. Να τους αλλάξει το αίμα με τη Θεία Κοινωνία και από κοινούς ανθρώπους να τους κάνει καινούς. Από θνητούς να τους κάνει βασιλόπουλα.

Άρα το ζήτημα δεν είναι αν είμαι καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά αν είμαι με τον Χριστό ή όχι.

(†) Δημήτριος Παναγόπουλος (ιεροκήρυκας)