Η φράση «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν…» στην απόλυση της Ακολουθίας ή της θείας Λειτουργίας, αναφέρεται όχι στους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά στους Μοναχούς που συμμετέχουν εκείνη τη στιγμή ενεργά στην Ακολουθία, καθώς η ευχή συντάχθηκε και αναφερόταν στην ιερά μοναχική αδελφότητα του ορθόδοξου Μοναχισμού.

Ο ιερέας, επιστρατεύει τις ευχές των παρισταμένων αγίων Πατέρων Μοναχών για να εκζητήσει το έλεος του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Σήμερα, όταν χοροστατεί ή ιερουργεί Αρχιερέας, η απόλυση γίνεται αναλογικά με την παραπάνω εκζήτηση. Δηλαδή ο ιερέας που προΐσταται, έχοντας τα πρεσβεία χειροτονίας, εύχεται «Δι’ εὐχῶν τοῦ ἁγίου Δεσπότου ἡμῶν…» να επέλθει η χάρις και το θείο έλεος.

Στην ενοριακή ζωή, την ανάλογη θέση των Μοναχών καταλαμβάνουν σήμερα οι λαϊκοί πιστοί.

Κάτι παρόμοιο συνηθίζουν και σήμερα οι Μοναχοί με την μονολόγιστη ευχή, λέγοντας «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, δι’ εὐχῶν του γέροντος (…), ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν» και αναφέρονται συνήθως στον γέροντα Πνευματικό τους ή τον ηγούμενο της ιεράς Μονής.

Η δε τελευταία επίκληση με την προσθήκη «δι’ εὐχῶν του γέροντος (…)» χρησιμοποιείται και από ευσεβείς λαϊκούς, πάντοτε όμως με την ευλογία του γέροντος Πνευματικού.

Δημήτριος Π. Λυκούδης (θεολόγος)

Πηγή: dogma.gr