23 του μηνός Απριλίου. Γιορτάζει ο τρισαγαπημένος άγιός μας Γεώργιος. Ο προσφιλέστερος εκ των ανδρών αγίων μεγάλων μαρτύρων. Και στις γυναίκες προσφιλεστέρα ξέρετε ποια είναι; Η αγία Αικατερίνη.

Προστάτης της Αγγλίας. Προστάτης της Γεωργίας της Ρωσίας. Το όνομά της το πήρε απ’ τον άγιό της. Προστάτης της οικουμένης. Ένας απ’ τους επτά προστάτες όλου του κόσμου, κατά τους Δυτικούς.

Έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού. Μαρτύρησε νεαρός. Ούτε 30 ετών δεν ήταν. Έγινε κόμης, έπαρχος, διοικητής. Ανέβη όλα τα αξιώματα. Αλλά το τιμημένο γι’ αυτόν αξίωμα ήταν το όνομα χριστιανός. Και η πράξη η χριστιανική.

Πήγε στον Διοκλητιανό, όταν εκείνος εξέδωκε διατάγματα, και του λέει: «Είμαι χριστιανός. Και κάμε ό,τι θέλεις». Και εκείνος τον υπέβαλε σε φρικτά και δεινά και μεγάλα βασανιστήρια. Τα λέει το Συναξάριο. Τον τρύπησε στην κοιλιά με το ακόντιο. Τον έδεσε στον τροχό, να τον κάνει κομμάτια. Αλλά άγγελος Κυρίου τον απελευθέρωσε και τον θεράπευσε. Και ήρθαν οι πρώτοι καρποί του μαρτυρίου του αγίου. Οι στρατηλάτες, που ήσαν επικεφαλής του στρατιωτικού τμήματος που ήλθε να διακονήσει την εκτέλεση του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, έγιναν χριστιανοί. Και άλλοι αρκετοί. Και η βασίλισσα, η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, επίστευσε και εκείνη.

Tον έβαλαν στο καμίνι, να εξαφανιστεί. Τρεις μέρες καιγότανε ο άγιος, και άνοιξαν το καμίνι και ήταν υγιέστερος και από πριν. Και τόσα και τόσα άλλα έγιναν, αφού στο τέλος ο βασιλιάς δεν πίστευε στα μάτια του, και αναρίθμητοι, αναρίθμητοι από τους ειδωλολάτρες, που ήσαν παρόντες, φώναξαν: «Μέγας ο Θεός των χριστιανών».

Και τους έκοβε ο φοβερός Διοκλητιανός τα κεφάλια. Και ανάστησε, στο τέλος, και πεθαμένο. Γιατί του λέει ο Γαλέριος, ο τύραννος, που ήταν μαζί με τον αυτοκράτορα, και αυτός τον εχάλαγε, ο φοβερός Γαλέριος, ο Mαξιμιανός Γαλέριος, «Πες του ν’ αναστήσει πεθαμένο και θα πιστέψομε όλοι».

Και ήταν δίπλα ένα μνήμα ειδωλολατρικό. Και λέει ο άη Γιώργης: «Χριστέ, τι λένε αυτοί; Σήκωσε αυτόν που είναι μέσα, με τη χάρη και δύναμή Σου». Και αμέσως ο πεθαμένος εβγήκε. Είχε ζήσει 300 χρόνια πριν. Ήταν ειδωλολάτρης και ήταν στην αιωνία κόλαση. Και ύστερα πίστεψαν και άλλοι και άλλοι.

Και τα χρειάστηκε ο Διοκλητιανός. «Θα τους κάνει Χριστιανούς!». Και επειδή ήταν και αγαθός ο Διοκλητιανός, ο Γαλέριος ήταν ο βλαμμένος, σου λέει: «Μήπως γίνω και εγώ»; Και ο Γαλέριος τότε λέει: «Κόφτε το κεφάλι του Γεωργίου». Και όρμησαν επάνω και τον απεκεφάλισαν, αφού είχε κάνει τόσα θαύματα. Και πήγε στον Κύριο. Δεν άφησε την ανθρωπότητα ποτέ. Μέχρι σήμερα. Ούτε θα την αφήσει. Είναι από τους προσφιλέστερους. Και ας έχουμε την ευχή του και την ευλογία του.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Εαρινό Συναξάρι, τ. Β΄, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2008.