Ο Απόστολος Παύλος, αρχικά γνωστός ως Σαύλος από την Ταρσό, αποτελεί μια από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες στην ιστορία του Χριστιανισμού. Το μεταμορφωτικό του έργο, από διώκτη των Χριστιανών σε θερμότερο υπέρμαχο της νέας πίστης, καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την εξάπλωση του Ευαγγελίου πέρα από τα στενά όρια του Ιουδαϊσμού και προς τον ευρύτερο ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Το αποστολικό έργο του χαρακτηρίζεται από μια απαράμιλλη αφοσίωση, θάρρος και θεολογική διορατικότητα. Μετά τη θεϊκή του συνάντηση στην οδό προς τη Δαμασκό, ο Παύλος αφοσιώθηκε πλήρως στη διάδοση του μηνύματος του Χριστού, εστιάζοντας κυρίως στους Εθνικούς. Αυτή η επιλογή ήταν επαναστατική για την εποχή, καθώς οι περισσότεροι πρώτοι Χριστιανοί θεωρούσαν τον Χριστιανισμό ως μια συνέχεια του Ιουδαϊσμού και απευθύνονταν πρωτίστως στους Εβραίους. Ο Παύλος, όμως, αντιλήφθηκε ότι η θυσία του Χριστού αφορούσε όλη την ανθρωπότητα, ανεξαρτήτως καταγωγής ή άλλων δεσμεύσεων.
Οι τρεις μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες του αποτελούν το επίκεντρο του έργου του και καταγράφονται λεπτομερώς στις Πράξεις των Αποστόλων. Ξεκινώντας από την Αντιόχεια της Συρίας, κέντρο της πρώτης χριστιανικής κοινότητας εκτός Ιεροσολύμων, ο Παύλος ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα, αντιμετωπίζοντας αμέτρητους κινδύνους και δυσκολίες.
Στην πρώτη περιοδεία (περίπου 46-48 μ.Χ.), συνοδευόμενος από τον Βαρνάβα και για ένα διάστημα από τον Μάρκο, επισκέφθηκε την Κύπρο και περιοχές της Μικράς Ασίας, όπως την Παμφυλία, την Πισιδία και τη Λυκαονία. Ίδρυσε εκκλησίες σε πόλεις όπως η Πάφος, η Αντιόχεια της Πισιδίας, το Ικόνιο, τα Λύστρα και η Δέρβη. Σε αυτή την περιοδεία, αντιμετώπισε αρχικές αντιδράσεις από Εβραίους που αρνούνταν το μήνυμα, αλλά και σημαντική αποδοχή από Εθνικούς.
Η δεύτερη περιοδεία (περίπου 49-52 μ.Χ.) ήταν ακόμα πιο εκτεταμένη και σημαντική. Αυτή τη φορά, ο Παύλος συνοδεύτηκε από τον Σίλα, ενώ αργότερα εντάχθηκαν ο Τιμόθεος και ο Λουκάς. Η περιοδεία αυτή σηματοδότησε την είσοδο του Χριστιανισμού στην Ευρώπη, με επισκέψεις σε πόλεις όπως οι Φίλιπποι, η Θεσσαλονίκη, η Βέροια, η Αθήνα και η Κόρινθος. Στους Φιλίππους, ο Παύλος και ο Σίλας φυλακίστηκαν, αλλά το θαύμα της απελευθέρωσής τους οδήγησε στη μεταστροφή του δεσμοφύλακα. Στην Αθήνα, ο Παύλος προσπάθησε να κηρύξει στον Άρειο Πάγο, προσαρμόζοντας το μήνυμα στον ελληνικό φιλοσοφικό τρόπο σκέψης. Η Κόρινθος έγινε ένα σημαντικό κέντρο του αποστολικού του έργου, όπου έμεινε για ενάμιση χρόνο.
Η τρίτη περιοδεία (περίπου 53-57 μ.Χ.) εστίασε κυρίως στην Έφεσο, όπου ο Παύλος παρέμεινε για πάνω από δύο χρόνια, διδάσκοντας και ιδρύοντας εκκλησίες στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνέβησαν σημαντικά γεγονότα, όπως οι μαζικές μεταστροφές, η καταστροφή μαγικών βιβλίων και η εξέγερση των αργυροχόων της Εφέσου που ένιωθαν να απειλούνται από την εξάπλωση του Χριστιανισμού. Από την Έφεσο, ο Παύλος συνέχισε το έργο του, επισκεπτόμενος ξανά τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει σε Μακεδονία και Αχαΐα, πριν επιστρέψει στα Ιεροσόλυμα.
Πέρα από τις ιεραποστολικές του περιοδείες, το αποστολικό έργο του Παύλου εκτείνεται και στις επιστολές του. Οι επιστολές αυτές, γραμμένες προς τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει ή προς συνεργάτες του, αποτελούν το θεολογικό του έργο και περιέχουν βαθιές διδασκαλίες για τη σωτηρία μέσω της πίστης στον Χριστό, τη σημασία της αγάπης, την ενότητα της Εκκλησίας και πρακτικές οδηγίες για τη χριστιανική ζωή. Οι επιστολές του, όπως η Προς Ρωμαίους, η Προς Κορινθίους, η Προς Γαλάτας και η Προς Εφεσίους, αποτελούν θεμέλιο λίθο της χριστιανικής θεολογίας και έχουν επηρεάσει αναρίθμητους θεολόγους και πιστούς ανά τους αιώνες.
Ο Παύλος, σε όλη του τη ζωή, αντιμετώπισε διωγμούς, λιθοβολισμούς, ναυάγια, φυλακίσεις και πολλές άλλες κακουχίες. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν εγκατέλειψε τον σκοπό του. Η δέσμευσή του στην εξάπλωση του Ευαγγελίου ήταν απόλυτη, καθιστώντας τον έναν από τους πιο σημαντικούς Αποστόλους, ο οποίος δικαίως φέρει τον τίτλο του «Αποστόλου των Εθνών». Το έργο του έθεσε τα θεμέλια για την παγκόσμια διάδοση του Χριστιανισμού, μετατρέποντας τον σε μια παγκόσμια θρησκεία.
