Το σημαντικότερο φιλανθρωπικό ίδρυμα που οικοδόμησε, με μύριους κόπους και φροντίδες, ο π. Ιωάννης της Κρονστάνδης (1829-1908) ήταν η Εργατική Εστία. Χρειάστηκαν τουλάχιστον εννέα χρόνια για να συγκεντρωθούν χρήματα και να θεμελιωθεί το τεράστιο αυτό έργο. Ολοκληρώθηκε το 1881 και τα εγκαίνια έγιναν στις 12 Οκτωβρίου 1882.

Μόλις, όμως, τελείωσε η ανοικοδόμηση, συνέβη μια φοβερή συμφορά. Κάποια νύχτα σε ένα γειτονικό κέντρο διασκεδάσεως άναψε πυρκαγιά. Η φωτιά γρήγορα μεταδόθηκε στα γύρω κτίρια και πλησίαζε στην Εστία. Ο π. Ιωάννης με πολλή ανησυχία παρακολουθούσε τον κίνδυνο που ερχόταν, και παρακάλεσε τον διευθυντή της αστυνομίας Γολοβάτσεφ να λάβει τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα στην περιοχή. Η παράκληση του, όμως, αγνοήθηκε και τελικά η Εστία κάηκε!

Ο π. Ιωάννης πικράθηκε πολύ και με ασυνήθιστη για τον χαρακτήρα του οξύτητα έλεγξε τον Γολοβάτσεφ, χωρίς όμως να τον προσβάλει κατονομάζοντας τον: «Δεν μας έκανε επίθεση κανένας εξωτερικός εχθρός με σπαθί και φωτιά. Μας έκανε επίθεση ένας εσωτερικός εχθρός, ύπουλος, ντυμένος με την πανοπλία της αισχρότητος, της προδοτικής φιλίας και της αδιαφορίας για τη συμφορά που μας ήρθε. Έδειξαν αυτή την αδιαφορία άνθρωποι, οι οποίοι ανέλαβαν να υπηρετούν την κοινωνική ασφάλεια…».

Το ασφαλιστικό ταμείο και οι νέες δωρεές, που αυτή τη φορά ήρθαν από όλα τα μέρη της Ρωσίας, έσωσαν την κατάσταση. Η Εστία ξαναχτίστηκε.

Ο Γολοβάτσεφ σε λίγο έπεσε στα δικαστήρια για ανάρμοστες ενέργειες και ο π. Ιωάννης, που πολύ καλά γνώριζε τον «βίο και την πολιτεία» του, προσκλήθηκε να καταθέσει. Πώς συμπεριφέρθηκε τότε; Δεν έθιξε καν τα παραστρατήματα του Γολοβάτσεφ! Αντίθετα, προσπάθησε να τον σώσει εκθέτοντας μερικά του καλά σημεία. Ήταν τόσο εμφανής η προσπάθεια του να τον αθωώσει, που ο εισαγγελέας παρατήρησε ότι ο μάρτυς στο δικαστήριο είναι υποχρεωμένος να λέει την αλήθεια χωρίς να κρύβει τίποτε.

«Ομιλώ σαν ιερέας», απάντησε με παρρησία ο π. Ιωάννης, προσπαθώντας έτσι να ανταποδώσει το κακό με το καλό.