Θέλω να μάς πει επιτέλους κάποιος από την ηγετική επιστημονική ομάδα που αποφασίζει μέτρα και απαγορεύσεις ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη ημέρα.
Η επιδημία του CoViD-19 για να σταματήσει ολότελα ή για να είναι διαχειρίσιμη από το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να βρει τον πληθυσμό της χώρας ανοσοποιημένο κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Με πιο απλά λόγια να έχουν αντισώματα, αποκτηθέντα με φυσικό τρόπο, δηλαδή να έχουν νοσήσει (είτε βαριά είτε ήπια ή ασυμπτωματικά) και να έχουν γίνει καλά περίπου 5,5 εκατομμύρια Έλληνες.
Έγινε αυτό στην περίπτωση μας; Όχι. Πώς σκοπεύουν να επιστρέψουμε σε κανονικότητα όταν αναμένεται δεύτερο κύμα CoViD-19 το φθινόπωρο; Ο εμβολιασμός θα ήταν ίσως η λύση όμως κανένα επιστημονικό πρωτόκολλο δεν προβλέπει τόσο σύντομα να υπάρξει ασφαλές εμβόλιο. Δηλαδή εμβόλιο που αποδεδειγμένα δεν προκαλεί ανεπιθύμητες παρενέργειες! Αφαιρώ από το συλλογισμό μου κάθε συνωμοσιολογικό ή εσχατολογικό λογισμό κι αρκούμαι σε επιστημονικές και λογικές επισημάνσεις.
Πότε θα ανοίξουν σχολεία, εστιατόρια κι επιχειρήσεις με κόσμο; Πότε θα μπορούμε να ταξιδεύουμε εκ νέου; Μα το σημαντικότερο· τι θα γίνει αν βρεθεί νέο κρούσμα; Πάλι καραντίνα; Πάλι απομόνωση; Μέχρι πότε; Σιωπή. Απάντηση καμία.
Και για τα τεστ η εφαρμογή τους μετατίθεται στο αχαρτογράφητο μέλλον απροσδιόριστα. Δεν θα σχολιάσω το θλιβερό ύφος 1000 καρδιναλίων του κ. Χαρδαλιά. Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλοντας να καλύψουν την ανεπάρκειά τους ή να φανούν πως υπερπληρούν τα προσόντα για μια θέση που κατέχουν υπερβάλλουν εαυτόν τόσο που φωνασκούν με εξουσιομανία και εμφανή κομπλεξισμό παραπέμποντας σε σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής του τόπου.
Πάμε τώρα στα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη τον κάθε θεολόγο ούτε όμως και τον κάθε Ιερώνυμο. Εμείς την έχουμε ανάγκη! Πιστοί, κλήρος κι Ιεράρχες. Μέσω αυτής αγιαζόμαστε και σωζόμεθα.
Τι συνέβη όμως και ζήσαμε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα κι ανήκουστα; Δεν κατηγορώ τη σεπτή Ιεραρχία, ούτε τον κλήρο, πόσο μάλλον τον πιστό λαό. Δεν κατηγορώ κανέναν. Ψέγω όμως και αρνούμαι να δεχθώ την παθητική συμπεριφορά μιας ελίτ στο περιβάλλον της Αρχιεπισκοπής, που λαμβάνει και επιβάλλει αποφάσεις στο όνομα της Εκκλησίας. Αποτελεί όνειδος και αίσχος. Πού είναι η πίστη μας; Είμαι από τους πρώτους που αποτάσσονται ζηλωτισμούς και φωνασκούντες υπερορθόδοξους. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά τούς ενοχλεί;
Είδαμε άναρχες ουρές ανθρώπων και κόσμο σε μπουλούκια σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ κ.α. Γιατί να μην μπορούν οι πιστοί να προσκυνήσουν τον Σταυρό τη Μεγάλη Πέμπτη; Τον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή; Γιατί κλειστές εκκλησιές σαν να πρόκειται για εγκληματούντες λωποδύτες που κρύβονται; Εκεί φτάσαμε;
Ναοί πολλών τετραγωνικών μέτρων με εισόδους δεξιά και αριστερά, που θα μπορούσε να φεύγει ο κόσμος που εισέρχεται χωρίς κανένα συνωστισμό τηρώντας όλα τα μέτρα και τις αποστάσεις, παρέμειναν αδειανοί.
Γιατί κλειστά μεγάφωνα; Γιατί σίγησαν οι καμπάνες; Γιατί τόσες Κυριακές χωρίς Μυστήρια και ακολουθίες; Γιατί πολύ απλά δεν τους ενοχλεί ο εκκλησιασμός και ο συνωστισμός. Ο Χριστός τους ενοχλεί! Αυτόν διώκουν. Γιατί το προκείμενο και ουσιαστικό που δεν θέλουν είναι η Θεία Κοινωνία.
Αν όμως όπως λένε οι κύκλοι της Αρχιεπισκοπής δεν τίθεται θέμα μετάδοσης νόσου από το Άγιο Ποτήριο γιατί απαγορεύεται η Θεία Κοινωνία με την ανοχή της; Γιατί τη Μεγάλη Πέμπτη – που αν γινόταν μια φορά το χρόνο Θεία Λειτουργία Μεγάλη Πέμπτη θα γινόταν – να μην εισέρχεται ένας – ένας οι πιστοί έστω και αν διαρκέσει αυτό όλη ημέρα τηρουμένων των αποστάσεων και να κοινωνούν Σώμα και Αίμα Χριστού; Να βγει ένας και να απαντήσει! Σιωπή όμως. Δυστυχώς.
Γιατί να μη γίνει περιφορά του Επιταφίου κι ο κόσμος να είναι σε αυλές και μπαλκόνια; Μόνο για να χειροκροτεί όταν και όποτε μάς βολεύει;
Γιατί να μη δοθεί το Άγιο Φως από τον ιερέα κάθε ενορίας σε όλα τα σπιτικά;
Σε όλα απαγορεύσεις, «μη» και «όχι». Λες και πρόκειται για ναρκέμπορους.
Γιατί έκλεισαν τα κοιμητήρια Μεγάλη Παρασκευή; Τι συνωστισμό θα προκαλέσει μια μάνα που θέλει να ανάψει το καντήλι στον τάφο του παιδιού της; Να βγει κάποιος να απαντήσει. Εις μάτην. Σιωπή.
Άλλο θλιβερό παράδοξο. Η λατρεία δεν είναι επετειακό γεγονός να τη ζούμε 2 – 3 φορές τον χρόνο, σαν μουσειακό έκθεμα που αναπαρίσταται έμπροσθεν τηλεοπτικών και διαδικτυακών συνεργείων. Δεν είναι ορθόδοξη λατρεία θρησκευτική πόσο μάλλον εκκλησιαστική το ΥouTube, το Facebook και η τηλεόραση. Είναι μέσα για να αναπληρώσουν το κενό, δεκτό ως ένα σημείο, ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος να γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Τι νοοτροπία είναι αυτή; Πού μάς οδηγούν τέτοιες συμπεριφορές ξέρουμε; Τι νέα ήθη διαμορφώνονται;
Προσέξτε και κάτι άλλο. Όταν μιλούσαν οι πρώτοι χριστιανοί για κατ’ οίκον Εκκλησία τι εννοούσαν; Ελλείψει Ναών μαζεύονταν στα σπίτια, συνήθως ήταν και τα μεγαλύτερα μεταξύ των Χριστιανών, και τελούσαν εκεί τη λατρεία και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί θα σου πει κάποιος: «»Και γιατί να ξαναπάω Εκκλησία; Όταν θέλω θα βάζω μια Λειτουργία στο YouTube και όλα καλά. Κατ’ οίκον εκκλησία. Γιατί να εξομολογηθώ; Θα τα πω σε ίνμποξ σε κάποιον ιερέα στο Facebook ή στο Instagram ή δεν θα τα πω σε κανένα».
Τι ζούμε; Πού οδηγούμαστε; Το έχουμε συνειδητοποιήσει; Η ζωή της Εκκλησίας είναι μυσταγωγική, μυστηριακή, ευχαριστιακή, θυσιαστική και απαιτεί την παρουσία μας και τη μετοχή μας. Είναι κοινωνία προσώπων αληθινών και όχι subscribe ή log in από google accounts.
Όλοι θα δώσουμε λόγο για όσα είπαμε και πράξαμε αυτές τις ημέρες. Και για όσα θα πράξουμε τις επόμενες που ξημερώνουν. Είπε κάποιος: «Αυτήν την εποχή της θλίψης, της δοκιμασίας, του διωγμού, της ομολογίας, της σιωπής, της υπομονής, την ώρα αυτή του μεγάλου πειρασμού ο Χριστός διαλέγει πάλι τους μαθητές Του. Αυτούς που θα κηρύξουν το Ευαγγέλιο Του σε κάθε λαό στα πέρατα της οικουμένης».
Μια τελευταία φορά· Χριστός Ανέστη! Καλή δύναμη σε όλους.
Θεολόγος Παπαδόπουλος (Μοριακός βιολόγος)
