Ο γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), ο οποίος υπήρξε και συνασκητής του αγίου Ιωσήφ του ησυχαστού, κάποτε διηγήθηκε στους υποτακτικούς του την εξής ωφέλιμη ιστορία, από τους παλαιούς Πατέρες:

«Κάποιος είχε τρεις φίλους. Με τον πρώτο φίλο, κάθε ημέρα περνούσε καλά. Είχε και δεύτερο όπου και με εκείνον περνούσε καλά. Όχι, όμως, όπως με τον πρώτο. Λιγότερο καλά. Είχε και τρίτο φίλο, τον οποίο, δυστυχώς, τον έβλεπε κάπου – κάπου, αλλά πιο ψυχρά.

Κάποια στιγμή, ήρθε είδηση από τον Βασιλιά, ότι κατηγορείται για κάποιο έγκλημα και ότι πρόκειται να δικαστεί γι’ αυτό.

Τρέχει στον πρώτο φίλο του και του λέει:

-Φίλε μου, ο Βασιλιάς ζητάει να με δικάσει για κάποιο έγκλημα και σε παρακαλώ βοήθησέ με και έλα να με υπερασπιστείς ενώπιον του Βασιλέα.

Και ο φίλος τού απαντά:

-Αγαπητέ μου, δεν μπορώ να έρθω. Εγώ δεν βγαίνω από το σπίτι μου.

Αυτός απελπισμένος πηγαίνει στον δεύτερο φίλο του και του ζητά βοήθεια.

Και αυτός απαντά:

-Εγώ στην αυλή του Βασιλιά πηγαίνω, αλλά μέσα δεν μπαίνω. Οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω.

Μόνο ο τρίτος φίλος του έμεινε, αλλά ντρεπόταν επειδή σκεφτόταν πώς να του ζητήσει βοήθεια, αφού ποτέ δεν τον είχε ευχαριστήσει σε κάτι. Τελικά πηγαίνει και με ντροπή και του λέει:

-Φίλε μου, ο Βασιλιάς με κάλεσε να με δικάσει, μπορείς να με βοηθήσεις;.

Αυτός τότε, αμέσως και με μεγάλη προθυμία, πήγε στον Βασιλέα και τον υπερασπίσθηκε με σθένος. Μάλιστα, κατάφερε και τον βοήθησε να αποφύγει την καταδίκη!

Η παραπάνω ιστορία, παιδιά μου, είναι μία παραβολή.

Οι τρείς φίλοι είναι:

Ο πρώτος φίλος είναι τα χρήματα, και όλα τα υλικά αγαθά του σπιτιού.

Ο δεύτερος φίλος είναι οι γονείς, τα αδέλφια και οι λοιποί συγγενείς.

Τρίτος φίλος είναι η ελεημοσύνη που κάνουμε.

Οπότε όταν έρχεται ο θάνατος και η Κρίση, ο πρώτος φίλος δηλαδή τα χρήματα, έπιπλα κ.λπ., από το σπίτι δεν βγαίνουν.  Ο δεύτερος φίλος, οι συγγενείς και φίλοι, ίσα μέχρι τον τάφο πηγαίνουν. Ενώ ο τρίτος φίλος, η ελεημοσύνη, πηγαίνει στον Χριστό μας και μάς βοηθάει!».