Εύλογημένα μου παιδιά,

Λέγουν οί πατέρες ότι ή καρδιά τοῦ άνθρώπου εἶναι μπλεγμένη μέ τίς ρίζες τών παθών, πού εἶναι άκανθώδεις, καί τήν έχουν «γαντζώσει» γιά τά καλά!

Μόλις, λοιπόν, έπιχειρήση ό άνθρωπος μέ τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ νά ξερριζώση ένα πάθος (ούσιαστικά νά μεταμορφώση ένα πάθος), νά άρχίση νά βγάζη τά ριζίδια, νά τά πιάνη μέ τήν τσιμπίδα καί νά τά τραβάη, ξεριζώνοντας τό πάθος σκίζει καί τήν καρδιά! Σχιζομένη δε ή καρδιά βγάζει αἷμα καί πονάει!

Άν δέν κάνη ό άνθρωπος ύπομονή στόν πόνο, σταματάει έκεί καί έγκαταλείπει τόν άγώνα καί μένει έμπαθής καί άμαρτωλός! Άν όμως κάνη ύπομονή στόν πόνο, τήν βγάζει τή ρίζα τοῦ πάθους καί άπαλλάσσεται!

† Γέροντας Έφραίμ Φιλοθεΐτης