Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής, άφιλος, κρυψίνους, εγωιστής, υποκριτής. Φοράει το προσωπείο της φιλίας, για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει.

Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον αφοσιωμένο.

Ο ίδιος θέλει τη βοήθεια του φίλου του, όταν όμως εκείνος του ζητάει βοήθεια, την αρνείται προφασιζόμενος χίλιες δυο δικαιολογίες.

Επιδεικνύει φιλία όταν όλα πάνε καλά, αλλά όταν ο φίλος του περνάει δύσκολα τον απαρνείται.

Τον θυμάται όταν αυτός είναι ευτυχισμένος και από μακριά ζητάει να μάθει γι’ αυτόν.

Εύχεται ευτυχία σ’ αυτόν που ήδη ευτυχεί και υγεία στον υγιή. Σ’ αυτόν πού πράττει σωστά, του εύχεται ευπραγία. Ενώ έχει δόξα, του εύχεται ευδοξία και ενώ ο φίλος του είναι πλούσιος του στέλνει πλούσια δώρα, κάνει δε ότι μπορεί για να δείξει φιλία προς επίδειξη. Τον ξεχνάει όμως γρήγορα όταν πέσει σε ατύχημα και δεν ρωτάει γι’ αυτόν.

Ενώ είναι γείτονάς του, δεν ενδιαφέρεται, τον αποφεύγει και τον καταριέται. Του καταλογίζει ανοησία για το γεγονός ότι δυσκολεύεται κάπου. Τον ξεχνάει στην ασθένεια του. Δεν τον πλησιάζει στη δυστυχία του. Σαν ατυχήσει τον αποστρέφεται. Ταπεινωμένο τον εξουθενώνει. Όταν πτωχεύσει δεν θέλει καν να τον βλέπει. Όταν πεινάει δεν τον φροντίζει.  Ακόμα και όταν πάει να πεθάνει δεν τον ελεεί.

Τέτοιος είναι ο ανειλικρινής φίλος.

Άγιος Νεκτάριος (επίσκοπος Πενταπόλεως)