Ένας γέροντας είπε πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και το εξής:

Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Ο ένας ήταν πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ήταν ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός και έλεγε στους κληρικούς του:

– Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.

– Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.

– Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.

Περίμενε, λοιπόν, την κατάλληλη ευκαιρία.

Κάποια μέρα που ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, ο ταπεινός επίσκοπος πήρε τους κληρικούς του και κίνησε λέγοντάς τους:

-Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!

Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:

– Τι πρόκειται να κάνει άραγε;

Φτάνοντας, βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Και ήταν εκεί συγκεντρωμένη όλη η πόλη.

Τότε ο ταπεινός επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:

– Συγχώρα μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!

Ο άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός, συγκινήθηκε γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του, έπιασε και αυτός τα πόδια του και του είπε:

– Εσύ είσαι δεσπότης και πατέρας μου!

Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσα τους.

Και έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:

– Δεν σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Και εσείς, λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε και θα νικάτε με τη χάρη του Κυρίου.