Για τους χριστιανούς η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, είναι ένα μοναδικό γεγονός στην ανθρώπινη Ιστορία. Ως υπέρλογο γεγονός αποτελεί τον πυρήνα της Εκκλησίας που ο Ίδιος ίδρυσε. Άλλωστε με τη σάρκωση του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδος, έγινε εν χρόνω η κίνηση του Θεού-Πατέρα προς τον άνθρωπο προκειμένου να σώσει τον πεπτοκότα και αμαρτωλό άνθρωπο. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο είναι ανεξάντλητη, και για αυτό το λόγο ο άνθρωπος πλέον αποκτά τη δυνατότητα για τη σωτηρία του, χρησιμοποιώντας πάντα το αυτεξούσιό του. Εάν και μόνο ο ίδιος επιθυμεί θα έχει κοινωνία με τον Θεό.
Οι τέσσερις Ευαγγελιστές περιγράφουν στα ιερά κείμενα το γεγονός της Ανάστασης ως το αντίκρισμα του «κενού μνήματος», που είδαν οι μυροφόρες γυναίκες τις πρωινές ώρες της Κυριακής. Ακόμα και οι Ρωμαίοι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο του Ιησού σάστισαν βλέποντας και αυτοί τον κενό μνημείο.
Η Ανάσταση του Κυρίου έγινε την τρίτη ημέρα από τον σταυρικό του θάνατο, την ημέρα της Κυριακής, εκπληρώνοντας τις Γραφές. Η Κυριακή στη συνέχεια συνδέθηκε με την τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας.
Ο άγιος Ιουστίνος, ο φιλόσοφος και μάρτυρας της Εκκλησίας, μας πληροφορεί πως η σύναξη των χριστιανών της πρώτης Εκκλησιάς γινόταν την «ημέρα του ηλίου». Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου η παράδοση των χριστιανών για να συγκεντρώνονται την Κυριακή, αντικατέστησε την ειδωλολατρική ημέρα λατρείας του ήλιου που τελούνταν μέχρι τότε στον αρχαίο κόσμο.
Για το υπέρλογο μυστήριο της Ανάστασης του Ιησού, ο απόστολος των εθνών Παύλος, στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του, διαβεβαιώνει τους πρώτους χριστιανούς ότι με την Ανάσταση του Χριστού έγινε η αρχή για να αναστηθούν όλοι οι άνθρωποι. Αφού αναστήθηκε ο Χριστός είναι σίγουρο ότι θα αναστηθούν και όλοι όσοι πιστεύουν στον Κύριο. (Α΄ Κορ. 15, 12-58). Με τον ίδιο τρόπο, ο Παύλος και στην προς Κολοσσαείς επιστολή του, τονίζει στους χριστιανούς ότι, όπως ο Χριστός αναστήθηκε το πρωί της Κυριακής μυστηριακώς, αφήνοντας πίσω έναν κενό τάφο, με αντίστοιχο τρόπο θα αναστηθούν και οι άνθρωποι. (βλ. Κολ. 2, 12).
Το σώμα των αναστημένων ανθρώπων θα είναι διαφορετικό από αυτό που είχαν κατά τον επίγειο βίο τους. Το «δοξασμένο» νέο σώμα των ανθρώπων θα είναι παρόμοιο με το σώμα του Χριστού μετά την Ανάστασή Του, όπως εμφανίσθηκε στους μαθητές Του περνώντας μέσα από κλειστές πόρτες (Ιω. 20, 19-20).
Ο Χριστός με την Ανάστασή Του νίκησε τον Άδη και λύτρωσε το ανθρώπινο γένος από τη φθορά του θανάτου που προήλθε εξαιτίας της παρακοής των πρωτοπλάστων. Από τότε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός είναι πάντα παρών στη ζωή της Εκκλησίας και των ανθρώπων που πιστεύουν. Μάλιστα με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας οι μεταλαμβάνοντες ενώνονται με τον Ιησού.
Όμως στις μέρες μας που ο άνθρωπος βιώνει έντονους ρυθμούς ζωής καθώς και την ανάπτυξη της επιστήμης, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν γινόταν μία θεολογική έρευνα με το ερώτημα πόσοι πιστεύουν αληθινά στην Ανάσταση του Ιησού και πόσοι θα επιθυμούσαν να αναστηθούν μαζί Του και να φθάσουν στο «καθ’ ὁμοίωσιν» (Γεν. 1, 26).
Για την ορθή κατανόησή του αναστάσιμου μηνύματος του Θεανθρώπου Ιησού πρέπει να υπάρχει η βασική προϋπόθεση της αρετής της Πίστης. Υπό αυτό το πρίσμα, η Ανάσταση του Ιησού βιώνεται από όποιον ως ελπιδοφόρο μήνυμα. Κατανοείται επίσης ότι η σωτηρία αποτελεί σχέδιο της θείας οικονομίας. Έτσι διαπιστώνεται ότι ο Ιησούς με την Ανάστασή Του, θεμελίωσε έναν καινούργιο κόσμο, καθώς και μία «καινή διαθήκη» με το ανθρώπινο γένος, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να ενωθεί με τον Θεό, δηλαδή να οδηγηθεί στη θέωση, να κερδίσει τον «στέφανο της δόξης» και τη «βασιλεία των Ουρανών», να γίνει αυτό για το οποίο πλάσθηκε, δηλαδή κατά χάριν θεός.
Συμπερασματικά, για τον πιστό η Ανάσταση του Χριστού, η οποία ολοκληρώνει το μυστήριο της ενανθρωπήσεώς Του, αποτελεί το σπουδαιότερο δώρο που έλαβε ποτέ, το δώρο της αιώνιας ζωής από τον Θεό-Πατέρα προς τον άνθρωπο.
Βιβλιογραφία:
1. Πατρώνου Γ., Η Ιστορική Πορεία του Ιησού, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1997.
2. Μητροπολίτου Ιλαρίωνος Αλφέγιεφ, Το Μυστήριο της Πίστης- Εισαγωγή στην ορθόδοξη θεολογία, εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2011.
3. Φίλια Γ., Η έννοια της όγδοης ημέρας, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2015.
4. Michailidis An., The Creed, εκδ.Νήφω, Nottingham 2002.
Του Χασόγια Κωνσταντίνου (Θεολόγου του Ε.Κ.Π.Α.)
