Σταθείτε όλα τα σύμπαντα, όλοι οι υπάρχοντες κόσμοι, και όλα τα όντα! Κάτω όλες οι καρδιές, όλοι οι νόες, όλες οι ζωές, όλες οι αιωνιότητες! Διότι, όλα αυτά άνευ του Χριστού είναι για μένα κόλαση. Η μία κόλαση δίπλα στην άλλην κόλαση. Όλα είναι αναρίθμητοι και ατελεύτητοι κολάσεις και σε ύψος και στο βάθος και στο πλάτος.

Η ζωή άνευ του Χριστού, ο θάνατος άνευ του Χριστού, η αλήθεια άνευ του Χριστού, ο ήλιος άνευ του Χριστού και τα σύμπαντα χωρίς Αυτόν, όλα είναι τρομερή ανοησία, ανυπόφορο μαρτύριο, σισύφειο βάσανο, κόλαση!

Δεν θέλω ούτε τη ζωή, ούτε τον θάνατο άνευ Σου, Γλυκύτατε Κύριε! Δεν θέλω ούτε την αλήθεια, ούτε τη δικαιοσύνη, ούτε τον παράδεισο, ούτε την αιωνιότητα. Όχι, όχι! Εσένα μόνον θέλω. Εσύ μόνο να είσαι σε όλα, εν πάσι και υπεράνω όλων! Η αλήθεια, εάν δεν είναι ο Χριστός, δεν μου χρειάζεται, είναι μόνο μια κόλαση. Το ίδιον είναι κόλαση και η δικαιοσύνη, και η αγάπη, και το αγαθό, και η ευτυχία και αυτός ο Θεός, εάν δεν είναι ο Χριστός, είναι κόλαση.

Δεν θέλω ούτε την αλήθεια άνευ του Χριστού, ούτε τη δικαιοσύνη άνευ του Χριστού, ούτε την αγάπη άνευ του Χριστού, ούτε τον Θεό άνευ του Χριστού.

Δεν τα θέλω όλα αυτά με κανένα τρόπο! Θα δεχθώ κάθε είδους θάνατο. Ας με θανατώσετε με όποιον τρόπο θέλετε, αλλά χωρίς τον Χριστό δεν θέλω τίποτε.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς