Η Εκκλησία μας σαράντα τρείς ημέρες πριν από το Άγιο Πάσχα, εορτάζει την ανάμνηση του διά κολλύβων θαύματος του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος (λόγω του ότι είχε καταταγεί στο σώμα των Τηρώνων, των νεοσυλλέκτων της ρωμαϊκής λεγεώνας -tiro, tironis στα λατινικά σημαίνει νεοσύλλεκτος). Τι συνέβη, όμως;
Γνωρίζουμε από την εκκλησιαστική μας παράδοση, ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης (4ος αιώνας), γνωρίζοντας ότι οι Χριστιανοί καθαρίζονται με τη νηστεία κατά την πρώτη εβδομάδα της αγίας Τεσσαρακοστής (καθαρά εβδομάδα), θέλησε να τους μολύνει και να μην επιτευχθεί εκ μέρους τους ο σκοπός της νηστείας, που έκαναν.
Αποφάσισε, λοιπόν, και διέταξε ώστε κρυφά όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών, με μόνο σκοπό τη μίανση των τροφών των Χριστιανών της περιοχής εκείνης.
Όμως, ο πανάγαθος Θεός, με τη μοναδική Του δύναμη και με τη θεία ενέργειά Του, φρόντισε ώστε να φανεί στον ύπνο του τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδοξίου ο άγιος μάρτυρας Θεόδωρος και να φανερώσει τη δολιοφθορά, που είχε πράξει ο Ιουλιανός ο Παραβάτης.
Παρήγγειλε, λοιπόν, ο Άγιος, μέσω του Αρχιεπισκόπου Ευδοξίου, να ενημερωθούν όλοι οι Χριστιανοί και να μην αγοράσουν τρόφιμα από την αγορά, αλλά να αναπληρώσουν την τροφή τους βράζοντας σιτάρι και να φάνε μόνο από αυτό, τα λεγόμενα κόλλυβα, όπως τα έλεγαν στα Ευχάιτα.
Έτσι και έγινε. Οι Χριστιανοί ενημερώθηκαν και τα πονηρά σχέδια του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανού ματαιώθηκαν. Το δε Σάββατο, ο ευσεβής λαός, που διαφυλάχθηκε αμόλυντος κατά την καθαρά εβδομάδα, απέδωσε ευχαριστίες στον μάρτυρα άγιο Θεόδωρο.
Από τότε μέχρι σήμερα, η Εκκλησία μας τελεί κάθε έτος την ανάμνηση αυτού του γεγονότος, προς δόξα Θεού και τιμή του μάρτυρα αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.
