«Καμία λέξη δεν μπορεί να αποτυπώσει τον βαθύτατο πόνο που αισθάνομαι σήμερα ως άνθρωπος και ως κληρικός για τον αδόκητο και τραγικό χαμό δεκάδων συνανθρώπων μας στο ναυάγιο στα διεθνή ύδατα ανοικτά της Πύλου.

Τον ίδιο ακριβώς πόνο αισθάνονται σήμερα και όλοι οι Έλληνες, που δακρύζουν μπροστά στο ανείπωτο δράμα αυτών των ανθρώπων, που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους και μία καλύτερη τύχη, μακριά από την απόλυτη ανέχεια και τη δυστυχία, μία τύχη που χάθηκε για πάντα στον βυθό της Μεσογείου.

Γιατί οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι αναλώσιμες, δεν αποτελούν ούτε αριθμούς, ούτε στατιστικά δεδομένα.  Είναι μοναδικές και πολύτιμες, όλες εξίσου σπουδαίες και σημαντικές για τον Δημιουργό. Είναι μανάδες, πατεράδες και παιδιά, αδέλφια, συγγενείς και φίλοι, όπως είμαστε όλοι και όλες μας, αδιακρίτως και ανεξαιρέτως.

Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να δώσει, ώστε, με τις ηρωικές προσπάθειες των σωστικών ομάδων που υπερβάλλουν εαυτές, να περιοριστούν οι απώλειες. Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές των αθώων θυμάτων. Εύχομαι και προσεύχομαι, όμως, η σημερινή τραγωδία να είναι επιτέλους η τελευταία.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ισχυροί του κόσμου τούτου, οφείλουν πλέον να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουν αποφασιστικά τη χαριστική βολή στα άθλια κυκλώματα των εγκληματιών διακινητών αδύναμων και απελπισμένων ανθρώπων και, ταυτόχρονα, τις λύσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς στο μεταναστευτικό και στο προσφυγικό ζήτημα, που τιμούν τις αρχές και τις αξίες του πολιτισμού μας».