Πήγαινε στον Πνευματικό σου συναισθανόμενος πού προσέρχεσαι και ποιον πας να συναντήσεις. Δεν θα συναντήσεις απλά έναν άνθρωπο αλλά τον ίδιο τον Κύριο.
Πριν πας εξέτασε τη ζωή σου. Δες το βάθος των πράξεών σου, της συμπεριφοράς σου, τις κινήσεις του νου και της καρδιάς σου. Εξομολογήσου όλες τις αμαρτίες σου με ευθύτητα και ειλικρίνεια σαν να είναι η τελευταία ημέρα της ζωής σου.
Και αν έρθει η ντροπή, νίκησέ την ομολογώντας πρώτη εκείνη την αμαρτία για την οποία ντρέπεσαι πιο πολύ. Δεν υπάρχει πιο λυτρωτικό γεγονός από αυτό. Διότι νικώντας τη ντροπή ουσιαστικά νικάς το αυτοείδωλό σου, γκρεμίζεις την εγωπάθειά σου. Μην ξεχνάς ότι η ντροπή την ώρα της Εξομολογήσεως είναι ένα σύμπτωμα του εγωισμού σου, που δεν σε αφήνει να ελευθερωθείς από τον ρύπο της αμαρτίας σου, που δεν σε αφήνει να συγχωρεθείς πλήρως με τον Θεό, που δεν σε αφήνει να ταπεινωθείς και γι’ αυτό δεν ελκύεις τη χάρη του Θεού.
Πες την αμαρτία σου, λοιπόν, όπως είναι, χωρίς δικαιολογίες, ώστε να ταπεινωθείς. Ομολόγησέ τη χωρίς δισταγμούς. Αν μετανόησες πραγματικά δεν θα δυσκολευτείς. Αν πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να περισώσει κάποια «αξιοπρέπεια», δηλαδή να μην ταπεινωθεί, τότε να ξέρεις ότι δεν μετανοείς πραγματικά. Στον Πνευματικό δεν πάμε για να σώσουμε το «εγώ» μας, αλλά για να το συντρίψουμε. Πες την αμαρτία σου χωρίς να τη ντύνεις με λόγια περιττά. Πες τη δική σου αμαρτία, όχι των άλλων.
Να προσφέρεις δάκρυα μετανοίας και όχι εγωισμού. Το λέω αυτό, διότι πολλές φορές οι άνθρωποι κλαίνε στην Εξομολόγηση, όχι επειδή κατανοούν το βάθος της αμαρτίας τους, αλλά διότι νιώθουν αδικημένοι, πονεμένοι κ.λπ.. Δάκρυα μετανοίας χρειαζόμαστε, όχι δάκρυα εγωισμού και αυτοδικαίωσης.
Όταν ομολογείς την αμαρτία σου να τη λες σε πρώτο ενικό πρόσωπο. «Εγώ, έκανα αυτό ή εκείνο». Είναι ίσως η μοναδική φορά που το «εγώ» χρησιμοποιείται θεάρεστα. Μην προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε την πτώση μας, το σκοτάδι μας, τη λέπρα μας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι μέσα στο μυστήριο της Εξομολογήσεως η Χάρις του Θεού έρχεται όταν υπάρχει μετάνοια και ταπείνωση.
Μην πάμε στον Πνευματικό και αρχίζουμε την Εξομολόγηση λέγοντας∙ «όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εγώ έκανα εκείνο ή το άλλο…». Άσε τους άλλους ήσυχους, μην τους ανακατεύεις. Μην προσπαθείς να μετριάσεις την αμαρτία σου προβάλλοντας τι κάνουν οι πολλοί. Η αμαρτία σου είναι αμαρτία. Δεν έχει λιγότερη βαρύτητα επειδή αυτήν την εποχή την κάνουν πολλοί. Γνώμονας δεν είναι το τι κάνουν οι πολλοί, αλλά ποιος είναι ο Νόμος του Θεού.
Επίσης, μην πεις αόριστα και γενικά «είμαι ένας αμαρτωλός, έχω κάνει πολλά». Αυτό δεν είναι Εξομολόγηση. Έχεις κάνει συγκεκριμένα πράγματα και αυτά τα συγκεκριμένα πρέπει να αναφέρεις. Όπως ο άρρωστος δεν λέει στον γιατρό «είμαι άρρωστος, πονάω πολύ», διότι ο γιατρός δεν θα μπορέσει να καταλάβει από τι πάσχει ο άνθρωπος. Έτσι και στα πνευματικά μας νοσήματα, εξομολογήσου καθαρά το είδος της αμαρτίας σου και αν έπεσες μία ή περισσότερες φορές.
Αφού, λοιπόν, ομολογήσεις την αμαρτία σου, τώρα άκουσε με μεγάλη προσοχή τι θα σου πει ο Πνευματικός. Δώσε προσοχή στις υποδείξεις και τις συμβουλές του, με την ίδια και μεγαλύτερη προσοχή, με την οποία ο άρρωστος ακούει τις οδηγίες του γιατρού, για τα φάρμακα που πρέπει να πάρει και τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθήσει. Δέξου με χαρά και υπακοή, με ταπεινό φρόνημα τον κανόνα που ίσως θα σου βάλει. Ιδιαίτερα πρόσεξε μη τυχόν και προσέλθεις στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας χωρίς την άδεια-ευλογία του Πνευματικού. Στην Εξομολόγηση πηγαίνουμε όχι για να κοινωνήσουμε, αλλά επειδή μετανοούμε και θέλουμε να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας. Αν θα μας επιτραπεί να κοινωνήσουμε ή όχι είναι στη διάκριση του Πνευματικού μας πατρός, που φέρει την ευθύνη για εμάς. Εμείς ας κάνουμε υπακοή σε ό,τι μας συμβουλέψει ο Πνευματικός μας και ας είμαστε σίγουροι ότι δι’ αυτού του τρόπου προαγόμαστε πνευματικά.
Φεύγοντας από το εξομολογητήριο δεν τελειώνει η προσπάθειά μας. Αντιθέτως τώρα αρχίζουν τα έργα μετανοίας μας. Τώρα χρειάζεται να βάλουμε τη μελέτη του θείου Λόγου στη ζωή μας, να μην παραλείπουμε την καθημερινή προσευχή, τον τακτικό εκκλησιασμό, τη νηστεία, τον κανόνα μας.
Η Εξομολόγηση είναι η βάση της πνευματικής προσπάθειάς μας. Πάνω στην καθαρή εξομολόγηση θα βλαστήσει η προσευχή μας, θα καρποφορήσει η νηστεία μας, θα αυξηθεί ο ζήλος μας, θα γεννηθεί η κατάνυξη, θα ελευθερωθεί η ψυχή μας από τα κοσμικά, θα φωτιστεί ο νους μας.
Πηγή: ieramonopatia.gr
