Κάποια φορά, σύμφωνα με το συναξάρι, ο άγιος Σάββας μαζί με έναν άλλο μοναχό βρισκόταν στην έρημο, τα πρώτα έτη της αναχώρησης. Εκεί λοιπόν πέρασαν κάποιοι βάρβαροι, κακόγνωμοι και δύστροποι άνθρωποι, που είχαν σχεδιάσει να τους θανατώσουν και τους δύο, τον άγιο Σάββα και το συμμοναστή του, τον Άνθο. Για να βρουν κάποια πρόφαση έστειλαν κατ’ αρχήν έναν από τη συμμορία τους στο σπήλαιο να διαμαρτυρηθεί στους ασκητές, γιατί δήθεν τους αδίκησαν και σε κάποια υπόθεση τους ζημίωσαν. Συκοφάντησαν δηλαδή ψεύτικα τον Όσιο, για να τον εξαναγκάσουν να σκανδαλισθεί, να μιλήσει άγρια, εις τρόπον ώστε να βρουν αφορμή να τους φονεύσουν.
Στεκόταν, λοιπόν, οι άλλοι ληστές μακριά και ο ένας απ’ αυτούς πλησίασε τους Οσίους, οι οποίοι βλέποντας τον κίνδυνο οπλίστηκαν με την ιερά Προσευχή και είπαν προς τον Κύριο: «Οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλ. 19, 8) και τα λοιπά του ψαλμού. Και μόλις τελείωσαν αυτή την ευχή κατά θαυμαστό τρόπο άνοιξε η γη και κατάπιε εκείνον τον ληστή, ο οποίος πήγε εκεί να τους σκοτώσει. Οι άλλοι ληστές, όταν είδαν αυτό το μεγάλο θαύμα, τρόμαξαν και έφυγαν και δεν ξαναενόχλησαν τον άγιο Σάββα.
Παρόμοιο περιστατικό προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στον άγιο Σάββα και του γέννησε σπουδαίες πνευματικές σκέψεις που ωφελούν και εμάς σήμερα, αλλά και τους πιστούς όλων των εποχών.
Συνάντησαν τον άγιο Σάββα στην έρημο τέσσερις Αγαρηνοί, οι οποίοι ήταν πεινασμένοι και εξαντλημένοι, μέχρι σημείου να είναι επικίνδυνοι. Τον ρώτησαν μήπως έχει κάτι φαγώσιμο, ο φιλάνθρωπος και άφοβος ασκητής τους πήρε στο σπήλαιό του και τους φίλευσε με όσα λιτά εδέσματα, κυρίως χόρτα, είχε οικονομήσει. Τόσο πολύ εντυπωσιάσθηκαν οι βάρβαροι από την καλοσύνη και την αρετή του, ώστε επέστρεψαν μετά από λίγες ημέρες και του έφεραν άφθονα αγαθά, τυριά, ψωμιά και χουρμάδες. Ο όσιος Σάββας διδάχθηκε πολύ από αυτήν την συμπεριφορά τους και έλεγε: «Αλλοίμονό σου ταλαίπωρη ψυχή μου, πόσο αχάριστη είσαι προς τον Ευεργέτη Θεό! Αυτοί οι βάρβαροι, για μια μικρή χάρη που τους έκανα, μου έφεραν τόσο πλούσια ανταμοιβή. Και εμείς που πήραμε από τον Θεό τόσες δωρεές και τόσα χαρίσματα ποια ανταμοιβή του δίνουμε; Ποια εντολή του τηρούμε; Ποια απολογία θα δώσουμε κατά την ώρα της Κρίσεως;».
Υπάρχει, επίσης, και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός. Λέει λοιπόν το συναξάρι ότι σε ένα σπήλαιο όπου βρέθηκε ο άγιος Σάββας, διωγμένος από τη Λαύρα του, ένα βράδυ αποκοιμήθηκε και κατά το μεσονύκτιο ήρθε το λιοντάρι, που σύχναζε εκεί και τον βρήκε να κοιμάται. Δάγκωσε το άκρο του ιματίου του και τον έσυρε με ημερότητα για να τον βγάλει έξω από το σπήλαιο. Ο Όσιος ξύπνησε και όταν είδε μπροστά του το φοβερό λιοντάρι δεν δείλιασε, αλλά άρχισε να διαβάζει την ακολουθία του Όρθρου. Ο λέοντας, όταν είδε ότι προσευχόταν ήρεμα τον άφησε και περίμενε έως ότου τελειώσει την ακολουθία ο Άγιος, ο οποίος, αφού τελείωσε, έπεσε πάλι να κοιμηθεί στον τόπο όπου συνήθιζε ο λέων να κοιμάται. Τότε το λιοντάρι, όταν είδε ότι έπεσε πάλι ο Όσιος να κοιμηθεί στη δική του θέση, τον άρπαξε με τα δόντια του από το ιμάτιο και τον έσυρε δυνατά για να τον βγάλει έξω από το σπήλαιο. Και ο άγιος Σάββας του είπε: «Τι κοπιάζεις θηρίο να με διώξεις; Το σπήλαιο είναι μεγάλο και φτάνει και για τους δυο μας. Αν, λοιπόν, θέλεις να κατοικούμε μαζί, να ησυχάσεις, να μείνουμε και εγώ και εσύ. Αν πάλι δεν σου αρέσει, να πας να βρεις άλλο σπήλαιο και άφησε εμένα εδώ, γιατί εγώ είμαι ανώτερος από εσένα. Εγώ πλάστηκα από τα χέρια του Κυρίου και τιμήθηκα με το κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν». Αυτά είπε ο Σάββας με ήρεμη λαλιά και υπάκουσε το θηρίο, αναχώρησε από εκεί και άφησε τον άγιο Σάββα ανενόχλητο.
Πηγή: impantokratoros.gr
