-Γέροντα, πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, κάνουν αίτημα προσευχής και ζητούν από τον Θεό να τους αξιώσει κάποιο παιδί τους, εάν μάλιστα αυτό δείχνει κάποια ιερή κλίση, να στραφεί στη Θεολογία ή να αφιερωθεί στο έργο της Εκκλησίας. Πώς βλέπετε αυτή τους την επιθυμία; Αυτό τον ιερό πόθο;

-Προσευχή! Πάντως και εμείς στην Παναγία προσευχόμαστε. «Παναγία μου, το πρόβλημα τού παιδιού μου σε Σένα το αναθέτω. Συ γνωρίζεις, εάν το παιδί μου μαθητεύσει τώρα στη Θεολογία. Θα σε ευαρεστήσει; Εάν σε ευαρεστήσει, Εσύ γνωρίζεις, βοήθησέ το. Εάν όχι, Συ ξέρεις». Να μην το λύσουμε εμείς το πρόβλημα. Ας αφήσουμε και μία μέριμνα στην Παναγία. Να το λύσει αυτή, να το λύσει Αυτή.

Και η Παναγία ξέρει. Ξέρει και το μέλλον. Βλέπει ότι το παιδί αυτό θα διαδραματίσει, θα ζήσει μια ζωή πολύ καλή. Το βοηθάει λοιπόν να στραφεί στη Θεολογία. Εάν το παιδί ακολουθήσει το ρεύμα των συμμαθητών του, τότε το αποτρέπει. Φέρει τέτοια εμπόδια, ούτως ώστε το παιδί να μην μπορεί να σπουδάσει Θεολογία. Εάν όμως βλέπει η Παναγία ότι το παιδί πρόκειται να Την ευαρεστήσει, τότε βοηθάει το παιδί. Δηλαδή τα περισσότερα προβλήματα με την προσευχή λύνονται: «Παναγία μου εγώ το πρόβλημα αυτό το αναθέτω σε Σένα. Βοήθησέ με, όπως Εσύ γνωρίζεις». Κι έτσι εγώ αμεριμνώ. Προσεύχομαι: «Παναγία μου, βοήθησέ με, σκέπασέ με, όπως Εσύ γνωρίζεις. Να σώσουμε και εμείς την ψυχή μας».

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης