Έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης: «Ο Θεός παιδεύει σαν πατέρας, για να μας απαλλάξει από υπερβολές και ελλείψεις. Μας παιδεύει όχι για να έλθουμε σε απόγνωση, αλλά για να μετανοήσουμε και διορθωθούμε. Όταν υγιώς κρατήσουμε την έννοια της παιδείας των θλίψεων, ακολουθεί πολλή θεϊκή παρηγοριά. Με την υπομονή στα παθήματα κάνουμε το θέλημα του Θεού. Όποιος υπομένει πειρασμό, σε οποιαδήποτε μορφή, επιθέτει φάρμακο στην ψυχή του.

Ας ακουμπάμε πάντοτε στους ώμους της Παναγίας μας το φορτίο μας και χωρίς άλλο θα βρίσκουμε παρηγοριά στον πόνο και τη θλίψη μας.

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται σ’ αυτόν τον κόσμο σε καλούς και κακούς, σε πλουσίους και πτωχούς, σε μορφωμένους και αμόρφωτους, σε ευγενείς και αγενείς, σε έξυπνους και ανόητους. Ενώνονται όμως όλοι σε ένα σημείο. Στον πόνο! Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως στη ζωή τους θα πονέσουν. Καθώς λέει και ο Ιώβ: ‘’Τέρας ἐστιν, ὅστις διὰ βίου ηὐτύχησεν’’. Δηλαδή, άνθρωπος που περπάτησε πάνω στη γη χωρίς κόπο, είναι τέρας. ‘’Τέρας’’ σημαίνει εξωφυσικός άνθρωπος. Άρα φυσιολογικός άνθρωπος είναι φύσει αδύνατον, να διέλθει τη ζωή του χωρίς πόνο και θλίψη. Όλοι οι άνθρωποι ζούμε στο βασίλειο του πόνου.

Γνωρίζομε ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικό, που θα χρειασθεί κανείς να τον αντιμετωπίσει μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώσει, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, σήκωσε τον Σταυρό Του, για εμάς».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Ελπιδοφόρες Διδαχές με πατρικές οδηγίες, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη».